Jan en Martha in Zuid Afrika

Toch even de tijd nemen om jullie te voorzien van onze ervaringen!

Na een reis die begon in het zeer koude Maastricht met een vriendelijke overbuurman (en buurvrouw voor de afscheidsfoto’s) die ons naar het station bracht om daar de bus te nemen naar Aken. Niet erg vreemd dat de bus al vertrok met 20 minuten vertraging. In verband met de slechte weersvoorspellingen hadden we een ruime tijdsplanning. Toch nog op tijd voor de rechtstreekse trein naar het vliegveld in Dusseldorf, alleen………de trein verviel helemaal. Dan maar met een overstap in Keulen (ook nog even de Dom gezien) om ruim op tijd op het vliegveld te zijn om aan de grote reis te beginnen (gelukkig hadden onze koffers goed rijdende wieltjes en hoefden we alleen te tillen bij het in en uitstappen).

Van Dusseldorf naar München geen problemen, geluk want de vliegvelden Frankfurt en Berlijn  waren al buiten gebruik i.v.m. de hevige sneeuwval. In München was het inchecken stipt maar voor het definitieve vertrek werd het vliegtuig en de vleugels ijsvrij gemaakt, een werkje dat wel een kwartier duurde en verder maar niet over gaan prakkezeren.

Onze reisagent  (TnT Travels!) had een reservering gemaakt voor de afhaalshuttle in Kaapstad en om goed half 7 ’s ochtends zaten we, na een voorspoedige vlucht, met onze winterkleren aan in een broeiend hete taxi richting Stellenbosch waar we de eerste week nodig hadden om aan de zomer te wennen. Heerlijk om op het grote balkon bij Helen en Tinus van Wijk onze eerste zonnestralen op te zuigen, een stukje te lopen naar het centrum en natuurlijk op zijn tijd onze maag te vullen.

De Kaapse wind waaide ons naar George om daar wat meer tijd te nemen voor een bezoek aan het Spoorwegmuseum dat we 2 jaar geleden ook al met Tanja en Tim hadden bezocht. We hadden het geluk dat we een kaartje konden bemachtigen voor een rit met de Power Van richting Outeniqua pass, een idee dat we van Tanja kregen toen ze 6 jaar geleden stage liep in Oudtshoorn. Een rit stijgend door de mooie natuur en voorzien van prima aanvullende informatieve van de treinbemanning(vrouwing).

De 20e december een stukje verder naar Port Elizabeth waar Tanja en Tim ons, zittend voor de backpackers, om 10 uur ‘s avonds opwachtten. Lekker bijpraten, ook al waren ze alle twee nog van de zomer in Nederland voor het afscheidnemen van resp. Oma van de Ven en Opa Vink. Na een heerlijke nachtrust gaan we samen met Tanja naar de universiteit om haar vogels te aanschouwen en te verzorgen. We krijgen een volledige uitleg van de apperatuur en de vorderingen van haar onderzoek. Thuis heeft ze ook een nieuwe huisgenoot: een jong spreeuwtje dat gevonden is door een van haar vriendinnen die meteen de hulp van Tanja heeft ingeroepen en natuurlijk niet tevergeefs.

De komende 2 dagen worden gevuld met de voorbereidingen voor onze gezamenlijke Kerstvakantie . Te beginnen in Kleinrivier, een prachtige smalle vallei met een waterstroompje dat speciaal voor ons!!!!!! sinds 2 jaar ook weer wat water liet stromen. Ons onderdak,omschreven als tentencamp, bestond uit een grote keukentent met houten tafel en relaxstoelen en een vuurplaats op een houten dek. De 2 x 2 persoons slaaptenten aan weerskanten waren super de luxe, 5 sterren! En dat allemaal voor ons alleen, voor de keukentent had een Double collared sunbird-koppeltje zijn nest gebouwd en ze lieten zich niet storen door onze aanwezigheid. Opzij van de tent een nest van een Paradise flycatcher aan en afvliegend om de 2? jongen te voeren. Het leek ook allemaal veel op het paradijs.

Na 3 dagen terug naar de bewoonde wereld en meteen door naar de Karoo, veel warmer en  droger. Zo’n 200 kilometer Noordwaarts en dan ineens lijkt het alsof de bodem  zo’n 10 meter naar beneden is gezakt en komen we aan bij de Ganora Guestfarm, een oase in de bedding van de Zondagsrivier. Ons huisje ligt op de mooiste plek van het kommetje, het beste uitzicht op de schapenboerderij en het museum dat, bij ons bezoek, vol blijkt te liggen met fossielen gevonden in de omgeving uit de periode van voor de dinosauri?rs. Dit wordt ook weer voor 3 dagen ons onderkomen, de temperatuur is voor ons begrip Afrikaans. Het is dan ook heerlijk om op de “stoep” te zitten en naar de vogels te kijken en te luisteren , Tanja en Tim voorzien ze van de offici?le namen. Het avondeten wordt elke keer weer verzorgd door Tim die het prachtig vindt om een vuurtje te stoken en er niet alleen het vlees maar zelfs ook nog goed brood en groentjes op bakt. Voor de vorige gasten van Tanja en Tim is het duidelijk als we vertellen dat we de groentekommetjes en de bananen met chocolade hebben mogen proeven, rechtstreeks van de braai.

Na een weekje  intensief samen optrekken, gaan we op de terugweg ook nog even langs op de plek bij de monding van de Swartkopsrivier waar Paula en Dave monsters aan het nemen zijn voor Paula’s PhD . Om een overzicht te krijgen wat er bij eb en vloed de rivier in en uitzwemt spannen ze netten in het water en moeten die dan ook iedere keer weer verwisselen en uitzeven. Het is duidelijk met hoeveel passie zij dit werk doen en voor Tim is het geen punt en springt meteen in het water. Wij mogen zelfs even mee in de boot om te genieten van de kwaliteiten van de kersverse kapitein: Paula, ze heeft sinds 3 weken haar vaarbewijs.

In Port Elizabeth mogen we weer onze intrek nemen in het buurhuis van Tanja en Tim, wel zo gemakkelijk.  Het is hier niet te geloven dat het de dagen zijn tussen Kerst en Nieuwjaar. We worden zelfs uitgenodigd om de oudejaarsavond te komen braaien bij Dewald en Jean en dat nemen we met beide handen aan. Heel gezellig met de 2 hondjes Didi en Mocha. Toch is het beter om voor 12 uur naar huis te gaan i.v.m. strenge controle op: drank op achter het stuur en Tanja en Tim hebben Paula beloofd om morgen mee te gaan om samen de Sundays rivier te “sampelen”.Wij blijven thuis en pakken onze koffers om zondag te beginnen aan een stukje Noord-oostwaarts reizen  zonder de goede zorgen van Tim en Tanja, we gaan het proberen!